Miesiąc: listopad 2015

Z historiami rzecz jasna. Nie wiem czy się podobają czy nie, ale na razie ich wystarczy.

Dzisiaj zrobiło się naprawdę chłodno, do tego stopnia że mi wręcz było zimno w czasie porannego biegu. A to się jeszcze nie zdarzyło. Wygląda na to że trzeba będzie ubrać coś z długim rękawem w poniedziałek (albo wtorek, zależnie od tego kiedy wrócę do siebie po niedzielnym maratonie).

Niedzielny maraton…aż sam w to nie mogę uwierzyć do końca. Pojawiła się myśl nagle, tego samego dnia się zapisałem i już. To mi się jeszcze nigdy nie zdarzyło w przypadku takiego biegu. Jestem jednak dobrej myśli bo trochę tych kilometrów w tym roku wybiegałem, znaczną część nawet w ciągu ostatnich trzech miesięcy, więc może nie będzie super szybko, ale ukończyć ukończę. Trochę pewnie mnie uda będą boleć, w końcu tyle pagórków będzie że szkoda gadać, ale powinno być dobrze.

A skoro już mówię o bieganiu to przypomina mi się środa kiedy to rozmawiałem z jednym ze studentów i powiedział że wystartuje w maratonie w styczniu. Od razu się ucieszyłem i zapytałem jaki ma plan, a On odrzekł że biega po pięć kilometrów dziennie, w tym tygodniu pobiegnie dziesięć w niedzielę, za dwa piętnaście, za trzy dwadzieścia jeden, a za cztery trzydzieści. Ambitnie to może nie, bardziej szaleńczo, ale kto wie, zapytałem więc od jak dawna biega. Od tygodnia. Znaczy zaczął biegać w zeszłym tygodniu i chce przebiec maraton w styczniu.
Nie chcę używać tutaj słowa głupota bo ten młody człowiek sprawia wrażenie całkiem inteligentnego, ale On chyba nie ma zielonego pojęcia o tym czym jest maraton. Ja nie mówię że tego się nie da zrobić, bo wszystko się da, ale od zera do maratonu w 7 tygodni…no ciężko. To będzie krew, pot i łzy, ale najmniej potu.

Ja swój pierwszy przebiegłem (haha, bardziej pokonałem), niech no to policzę, dwa tygodnie w maju (9 biegów), cztery tygodnie w czerwcu (10 biegów), trzy tygodnie w czerwcu (7 biegów), cztery tygodnie w sierpniu (11 biegów), 3 tygodnie we wrześniu (11 biegów), w lutym 4 tygodnie (12 biegów), cztery w marcu (biegów 13), cztery w kwietniu (11 biegów), cztery w maju (13 biegów) i 2 tygodnie w czerwcu (8 biegów), czyli razem 34 tygodnie rozbite 16 tygodniami przerwy i 105 treningów biegowych. Czyli nie tak mało jak myślałem, wystarczyło by uporać się z maratonem w mniej niż pięć godzin, ale nie polecam tego nikomu. Pewnie można zrobić jeszcze mniej za pierwszym razem i też ten dystans pokonać, ale…no cóż, nie sztuką jest maraton pokonać, sztuką jest się do niego przygotować.

Miałem w Jiawang jednego takiego ucznia który mnie trochę drażnił. Może nie tyle On sam w sobie co Jego podejście do angielskiego. Było stanowczo zbyt olewackie jak na mój gust. Generalnie to cała ta klasa miała w drugim semestrze podejście olewackie. Lidia tłumaczyła że to z powodu ich nauczycielki angielskiego której za bardzo nie lubią bo nie potrafi Im niczego wytłumaczyć i Oni z tego angielskiego nic nie rozumieją więc spędzę z Nimi trochę czasu i Im pomogę, co jak doskonale wiemy nie wydarzyło się nigdy.
Pod koniec nasze relacje trochę się ociepliły, zwłaszcza po tych zajęciach z gramatyki z których nic nie zrozumieli, ale widać było że się starają docenić moje nieudolne próby wyjaśnienia zawiłości angielskiej gramatyki.
Gdzieś tak wtedy dotarło do mnie, od Lidii, że ten uczeń jest przewodniczącym klasy, świetnie sobie radzi z matematyką i generalnie to jest jednym z najlepszych uczniów w tej klasie. Zaskoczyło mnie to wtedy okropnie bo sądziłem że takie olewackie podejście do angielskiego obecne jest także na innych zajęciach. A nie było. Dla Niego mój przedmiot to była po prostu strata czasu który mógłby poświęcić na naukę matematyki. Dotarło to do mnie trochę za późno.

W każdym razie napisał do mnie niedawno mówiąc spójrz na zdjęcie, to ja, no to oczywiście Go poznałem, fryzury przez te trzy lata nie zmienił. W Chinach chyba tak jest że jak ktoś decyduje się na fryzurę w pewnym wieku to zostaje z nią do końca. Dlatego też tylu ludzi ma te sześcianowe fryzury. Porozmawialiśmy chwilę i okazuje się że jest w Suzhou, przepięknym mieście, studiuje, ale nie tam gdzie chciał bo zawalił chiński i matematykę na gaokao. Zawalił w sensie nie zdobył tylu punktów ile by chciał. Teraz kiepsko Mu idzie z angielskim, ale zaciśnie zęby i da radę bo zbliżają się wakacje i trzeba się dobrze zaprezentować (Jego słowa).

Naprawdę mnie to poruszyło bo myślałem że kto jak kto ale On to się ze mną nie skontaktuje, bo i po co. A jednak. Kurczę, fajnie tak. Bardzo miło na sercu.

Wczoraj wrzuciłem zdjęcia z zeszłego tygodnia co normalnie robię co dwa tygodnie, ale że w najbliższą niedzielę biegnę ten maraton pagórkowaty to raczej nie będę miał głowy do wrzucania zdjęć. Właściwie to mógłbym je wrzucić w sobotę, a najlepiej to by było gdybym wrzucał je codziennie, ale uznałem że skoro robię ich obecnie tak mało (już rok temu było słabo, ale teraz to już naprawdę jest okropnie wręcz kiepsko pod tym względem) to lepiej wrzucać je w momencie gdy trochę się ich uzbiera. Dlatego czasem musicie na nie trochę poczekać.

Za to dodałem do nich podpisy bo domyślam się że niektóre zdjęcia jedzenia wyglądają ciekawie i aż ciekawość niektórych zżera by dowiedzieć się co to jest, lub ważniejsze jak to się robi, problem z jak to się robi może kiedyś rozwiążemy, ale nie wiem kiedy i czy w ogóle.

W każdym razie zdjęcia są, do tego podpisy i jak wywnioskować możecie beninkaza szorstka robi furorę. Absolutnie bez smaku, ten owoc nie ma nic, trochę węglowodanów i tyle. Wspaniałe jedzenie które stosowane jest jako warzywo i doskonale spełnia się jako typowy zapychacz żołądka. Zrobić z tym gęstą zupę i tylko jeść.

Na zupy to jest jednak zdecydowanie za ciepło. Prognozy pogody zapowiadały spadek temperatury i nawet deszcze w piątek, ale już tego nie zapowiadają (w końcu to długoterminowe, a one to praktycznie nigdy się nie sprawdzają), temperatura zamiast w okolicach 20 stopni ma oscylować w okolicach 25 stopni, czyli niby chłodniej, ale jak przygrzeje słońce to się pewnie i 30 zrobi. Nie ma opcji żeby się nie spocić.

Chociaż dzisiaj biegając z rana widziałem parę osób w kurtkach. Kurtkach. Ja nie żartuję. Gdy blisko półtora tysiąca lat temu północ z południem połączyły się ponownie Ci z północy uważali że Ci z południa są słabi i w ogóle nie przygotowani do życia, rozpieszczeni tym dobrobytem, wszechobecnym jedzeniem i przyjaznym środowiskiem. Ci z południa uważali z kolei że Ci z północy są chamscy, brutalni, głośni i wulgarni. Półtorej tysiąca lat później i dalej widać dlaczego Chińczycy z północy mieli takie a nie inne zdanie o swoich pobratymcach z południa.

Siedząc na zajęciach lubię sobie spojrzeć w okno i powspominać. Głównie to wspominam zimę w Changchun. A gdy o niej myślę nie mogę nie myśleć o tych kupkach lodów rozłożonych na chodnikach tak by nie trzeba ich trzymać w zamrażalce i w konsekwencji trochę przyoszczędzić na prądzie (chociaż ja nie wiem ile oni na tym mogą zaoszczędzić…za ostatnie dwa miesiące zapłaciliśmy za prąd 40 złotych, razem). Wtedy mnie to śmieszyło, dziś mnie to rozczula i tęsknie za tym. Chyba bardziej tęsknię za chłodem prawdę mówiąc.
Nie to że lubię zimę, bo prawdę mówiąc to nie lubię. Lubię taką zimę jaką mieliśmy w tym roku, czyli delikatną, bez śniegu, tak żeby można wyjść pobiegać, ale taką żeby się nie przeziębić. Taką zimę lubię.
Nawet te cholerne minus trzydzieści w Changchun mi pasowało, bo chociaż było zimno i tego białego świństwa było wszędzie pełno to jednak z zimą człowiek może sobie poradzić, ubrać coś ciepłego, opatulić się miękkim kocem, zrobić gorącą herbatę. Generalnie to wytworzyłem w sobie wiele sposobów na radzenie sobie z zimnem. Mam w końcu te parę lat doświadczenia w mieszkaniu w zimnych miejscach.

Z gorącymi miejscami takiego doświadczenia nie mam. Picie gorącej herbaty wywołuje pocenie się. Picie zimnej też, ale nie tak gwałtowne. A jak ja mam nie pić gorącej herbaty? Co, ja się mam na zieloną przerzucić? Ani mi się śni!
Od ciotki dostaliśmy piękny koc, skorzystaliśmy z niego dwa razy. Raz na lotnisku w Moskwie, a drugi raz te trzy tygodnie temu gdy było chłodniej. Od tamtej pory leży na szafce i czeka na chłodniejsze dni. Nie wiem czy się doczeka czy my wcześniej wyjedziemy. Pewnie to drugie.

Kolejny tydzień za nami, a to oznacza że do końca zostało już naprawdę niewiele. Egzaminy przewidziane są na 13-go i 19-go stycznia i prawdę mówiąc nie wiem jak to sobie ludzie wyobrażają. Jeżeli mam wszystkie grupy z drugiego roku przeegzaminować w jeden dzień to chyba naprawdę dobrze zrobiłem decydując się na tak krótki egzamin. Przecież ja mam pięć takich grup. Toż to cały dzień siedzenia. Zobaczymy jak to będzie.

Ciągle czekamy na informację z konsulatu w Kantonie kiedy to możemy się spotkać z Panią konsul, bo to przy Jej obecności możemy jedynie ubiegać się o ostatni papierek potrzebny do wzięcia ślubu.

Oczywiście że nie padało, kto by w takie bajki wierzył. Nad ranem było trochę chłodniej, trochę więcej ciemnych chmur, ale ani kropelki. Deszczu już chyba w tym roku nie będzie.
Podobno, znowu podobno, w przyszłym tygodniu przyjdzie ochłodzenie, czytajcie temperatura spadnie do przerażających dwudziestu stopni. Do tego podobno, po raz kolejny, deszcz spadnie. W te długoterminowe prognozy pogody przestałem wierzyć jeszcze w Polsce.
Wygląda na to że prognozowanie pogody jest znacznie trudniejsze niż wysyłanie ludzi w kosmos. A efekt motyla tłumaczy to tylko częściowo.
Także dzisiaj nie było aż tak przeraźliwie ciepło, ale było duszno.

June odgraża się że jak nadejdzie zima to faktycznie będzie zimno z powodu wilgotności i nawet te dziesięć stopni na plusie będzie przeszkadzać. Nie wątpię że będzie, ale patrząc na ludzi noszących zimowe kurtki z samego rana gdy idę pobiegać uśmiech aż wskakuje mi na usta. Pojmowanie chłodu jest niezwykle względne. Zresztą ciepła też, chociaż jak jest ciepło to i mi i June jest ciepło. A jak mi jest chłodno to June zamarza.

Dzisiaj dowiedziałem się że będę musiał być obecny w czasie egzaminów, ale kiedy się odbędą to jeszcze nikt nie wie. Jest to o tyle zaskakujące że na początku roku ta nasza opiekunka powiedziała nam że na egzaminach nie musimy być obecni. No cóż, może to i lepiej że ja je przeprowadzę skoro cały egzamin zajmie może z pół godziny. Może, a i tego nie jestem pewien. Nie lubiłem trudnych egzaminów jako student, nie lubię ich też jako wykładowca. Generalnie to wolałbym robić sprawdziany na każdych zajęciach, ale skoro mam je robić tylko dwa razy w semestrze, to będę je robić dwa razy w semestrze. Chociaż może jak się ten rok akademicki skończy to zagadam do dziekana i zaproponuję mój punkt widzenia. Nie spodziewam się cudów, bo wiem jak to działa w Chinach, ale przynajmniej spróbuję.