Dzisiaj było ciężko. Gdzieś w połowie czwartego kilometra, gdy spojrzałem na średnią prędkość, wiedziałem że będzie ciężko. Kolka łapała od ósmego tak mniej więcej co dwa kilometry, ale mimo tego zdecydowałem się zrobić dzisiaj dłuższą trasę. Kolka, nie kolka, fajna pogoda, można biegać. Co z tego że trzeba się zatrzymać by złapać oddech. Wiedziałem że tak będzie i jakoś tak starałem się zwolnić od tego czwartego, ale co zawaliłem na początku to zawaliłem i nie dało się z tym nic zrobić. Dzisiejsze piętnaście z ośmiuset metrowym ogonkiem sprawiło że serce mi urosło.
Ciągle piszę o tym, że nie mogę doczekać się przyszłego tygodnia, ale naprawdę nie mogę. Wraca we mnie radość z biegania. Bo rok temu to było z tym tak sobie, mocne interwały, do bólu i mogę sobie mówić że to lubię, że to jest fajne i sam się w końcu do tego przekonałem, ale brakuje mi takich spokojnych wycieczek biegowych, brakuje mi takiego terenu do wybiegania jaki miałem pod nosem w Polsce. Tutaj tego nie mam, mam mnóstwo samochodów, ruchliwe drogi i ogólnie rzecz biorąc niezbyt przyjazny teren, ale mam też to południowe jezioro będące namiastką mojego parku z Polski. I muszę z niego korzystać.
Patrząc na maratony w lipcu i sierpniu w Polsce trochę się martwię że nie będę mieć za bardzo gdzie jakiegoś przebiec, ale tym będę martwić się na miejscu. No tak, bo maraton jakiś trzeba będzie przebiec. Trzy treningi w tygodniu to zbyt mało by myśleć o jakimś porządnym czasie, ale wystarczająco dużo by się spokojnie do maratonu przygotować, zwłaszcza że czasu jest pod dostatkiem. Teraz tylko byle doczekać wiosny kiedy to znowu będę mógł biegać interwały, bo na razie jest dla mnie za zimno. Bieganie interwałów w takich temperaturach to nie jest coś co lubię, ani co lubią moje płuca.
Jest w Polsce, a i pewnie nie tylko w Polsce, taki przyjęty zwyczaj że biegacze mijając się pozdrawiają się wzajemnie. W Chinach się tym nie spotkałem, ale staram się to przenieść na chiński grunt i za każdym razem gdy kogoś mijam podnoszę rękę. Ludzie czasem patrzą się zdziwieni, ale nie spotkałem jeszcze nikogo kto by gestu nie odwzajemnił.
To bardzo przyjemne, bo w Polsce zdarza się że ludzie nie reagują. Czasem Ich rozumiem bo skupiają się na jakimś elemencie biegania i nie zauważą, a czasem nie rozumiem…
Takie pozdrawianie się jest dla mnie niesamowicie sympatyczne bo bieganie to sport indywidualny, owszem, nie każdy traktuje to jako sport, nie każdy traktuje to jako hobby, ale tak bez dorabiania żadnej filozofii, jeżeli wychodzisz pobiegać to dołączasz do pewnej grupy społecznej i jeżeli ta grupa wita Cię z otwartymi ramionami to nie odtrącaj jej tylko się przywitaj. To nie jest skomplikowane.
Podjąłem się dzisiaj wyzwania wytłumaczenia o co chodzi z tą całą twarzą, ale wyszedł z tego encyklopedyczny bełkot który wklejam poniżej. Najbardziej zainteresowanych odsyłam na koniec tekstu gdzie znajdują się przykłady z życia wzięte.
Chiński kącik kulturowy
Twarz
Ciężko jest podać definicję twarzy, aczkolwiek nie obyło się bez ludzi którzy próbowali, także oto kilka definicji:
– termin ten może określać pozytywne wartości społeczne które osoba przyjmuje, a inni uznają. Twarz jest samo stworzonym obrazem określającym hierarchię społeczną
– twarz to szacunek jakiego człowiek może oczekiwać od innych, zależeć on powinien od pozycji jaką zajmuje w społeczeństwie, oraz według tego jak oceniane jest jego ogólne zachowanie
– twarz jest powiązana z emocjami, może być utracona, utrzymana lub wzmacniania, w każdej interakcji musi być podtrzymywana. Ogólnie mówiąc ludzie powinni współpracować by utrzymać twarz
– twarz to poczucie wartości pochodzące ze znajomości własnego statusu społecznego, odwzorowuje ona zachowanie i chęć utrzymania, lub poprawienia własnej wartości
– twarz to sociodynamiczna ocena oznaczająca prestiż, godność, honor, szacunek, status
Terminologia
mian – 面, mian
lian – 脸, lian
yan – 颜, yan
Mian 面 „twarz, samoocena, powierzchnia, strona” kolokuje się z między innymi:
mianzi 面子 „twarz, strona, reputacja, prestiż, honor, status społeczny ”
mianmu 面目”twarz, wizerunek, szacunek, status społeczny, prestiż, honor ”
mianpi 面皮”skóra na twarzy, kolor, uczucia, wrażliwość, poczucie wstydu ”
timian 体面”twarzy, dobry wygląd, honor, godność, prestiż ”
qingmian 情面”twarz, prestiż, uprzejmość, równość ”
Socjologia
Według pierwszego autora opisującego koncept twarzy jest to maska która zmienia się zależnie od odbiorców i rodzaju interakcji. Ludzie robią co mogą by trzymać twarz w każdej sytuacji społecznej. Wywiązuje się emocjonalna wieź do twarzy i czują się dobrze gdy zostaje ona utrzymana. Utrata twarzy wywołuje emocjonalny ból.
Psychologia
Psychologia twarzy jest kolejnym polem badań. Jeden z badaczy podkreśla że utrata twarzy jest wyolbrzymiona jedynie u badaczy z zagranicy gdyż Chińska literatura nie podaje żadnych przykładów śmiertelnych wywołanych utratą twarzy z poczucia hańby.
Praktyka
Jeżeli ktoś na Ciebie krzyczy przy rodzinie/znajomych – to jest to publiczne hańbienie i utrata twarzy.
Jeżeli ktoś Cię chwali przy rodzinie/znajomych – to jest publiczne budowanie twarzy.
Jeżeli ktoś Cię zaprosi gdzieś, a Ty nie chcesz iść, ale ktoś inny Cię poprosi żebyś jednak poszedł – to dajesz mu twarz bo pokazujesz że dla niego to zrobisz.
