Znana pod wieloma nazwami pa cha བོད་ཇ, cha suma ཇ་སྲུབ་མ, oraz suyou cha酥油茶.
Spożywana jest przez ludzi w Himalajach. Zrobiona jest z liści herbaty, masła z mleka jaków, wody i soli.
Picie tej herbaty jest nierozerwalnie związane z życiem w Tybecie. Przeciętny Tybetańczyk wypija kilka misek herbaty przed pójściem do pracy, jest to także napój często podawany gościom. Tybetańscy nomadzi wypijają aż do 40-tu kubków dziennie.
Ponieważ masło jest głównym składnikiem tego napoju jest on niezwykle kaloryczny, przez co doskonale sprawdza się na wysokościach.
Tybetański zwyczaj nakazuje picie herbaty w kilku łykach i uzupełnianie kubka po każdym z nich. Dlatego też kubek nigdy nie jest pusty. Gdy już nie chcemy pić wystarczy kubek odłożyć.
Napój, wytwarzany przez wielokrotne gotowanie liści herbacianych będzie zdatny do spożycia przez kilka dni. Wywar ten następnie miesza się z solą i masłem i wytrząsa, po czym podaje ciepły.
Historia
Chociaż istnieją dowody świadczące o tym że herbata dotarła do Tybetu jeszcze przed dziesiątym wiekiem to jednak nie odgrywała tam znaczącej roli aż do wieku trzynastego.
Gdy władzę w Tybecie objął pierwszy Dalai Lama herbata była zmonopolizowana przez rząd. Chociaż obecnie każdy może handlować herbatą to ciągle większość handlu kontrolowana jest przez urzędników państwowych.
Przygotowanie
Liście herbaciane powinny być gotowane przez pół dnia zmieniając kolor naparu na ciemno brązowy. Następnie napar zostaje przelany do cylindra ze świeżym masłem jaka i solą i potrząsany. W wyniku tych czynności powstaje purpurowy płyn o gęstości gulaszu. Zostaję on następnie przelany do dzbanków lub słoików.
Inna metoda polega na zagotowaniu wody, dodaniu liści herbaty i pozostawieniu aż napar zmieni kolor na czarny. Następnie dodaje się sól. Ten wywar zostaje następnie wymieszany z masłem. Gdy zostanie osiągnięta planowana konsystencja wszystko zostaje przełożone do specjalnego pojemnika utrzymującego ciepło.