Zadziwiające jest to jak wiele różnych osób pojawia się na siłowni. W sumie nie powinno mnie to w żaden sposób dziwić w końcu przez tych kilka lat biegania widziałem wiele naprawdę różnych osób.
Nie mnie Ich oceniać. Poniekąd rozumiem ludzi którzy zaczynają swoją przygodę z bieganiem od zakupu pary butów za kilkaset złotych, pulsometru za podobną kwotę i całej garderoby za ponad tysiąc.
Rozumiem bo lubię myśleć że zrobili to nie by się pokazać, ale dlatego że wydanie tych kilku tysięcy zmotywuje ich do biegania bo to szkoda żeby tak leżało.
Nie mnie oceniać bo przecież sam sporo pieniędzy w to hobby włożyłem, a teraz masa sprzętu leży w szufladzie. Dlatego się nie kurzy. A nie sprzedam/oddam bo mam nadzieję że kiedyś jeszcze mi się te opaski uciskowe przydadzą.
Do sedna. Rozumiem doskonale że można wydać mnóstwo pieniędzy i się w ten sposób zmotywować, rozumiem chyba jeszcze lepiej że można nie wydać prawie wcale pieniędzy i uprawiać sport bo się to lubi. Przecież nie trzeba co rok kupować nowych kurtek bo teraz są modne, ani nowych butów bo te mają mieć niesamowity system poprawiający nasze osiągi o 2%.
Nie rozumiem natomiast jak można przyjść na siłownie w jeansach rurkach. No nie rozumiem. Staram się to objąć i nie potrafię. Zrozumiałem już ludzi biegających na bieżni w jeansach, chociaż musiałem oglądać to przez rok na WFach w Jiawang, ale tego nie ogarniam. Czuję się jak kot na pustyni nie potrafiący objąć ogromu kuwety. Tak ja nie potrafię objąć co kieruje takimi ludźmi. Chociaż, może to ja jestem tutaj w błędzie i powinienem kiedyś spróbować………taaak…
Poszliśmy z Margret do księgarni. A raczej – pojechaliśmy. Zachciało mi się kupić drugą książkę do poziomu drugiego HSK (a co mi tam, niech będzie poziom drugi), ale pech chciał że nie mieli z tego wydawnictwa które mnie interesowało.
Trzeba było zaopatrzyć się w Pekinie kiedy tam byłem, a nie teraz…w każdym razie kupiłem inną, nie przygotowującą do żadnego HSK, wydaną przez Peking University i widzę że stoi ona na trochę wyższym poziomie. Może to i dobrze, bo łatwiej przejść do takiego HSK 1.5 niż się od razu rzucać na pełną dwójkę.
I tak nam zeszły trzy godziny. Nigdy w życiu nie spędziłem tyle czasu w księgarni, nie pamiętam czy kiedykolwiek spędziłem trzy godziny kupując cokolwiek, nawet szukając książek w internecie.
No ale przynajmniej dowiedziałem się co nieco o chińskiej popkulturze (prowadzący Chińskiego Voice of China potrafi wypowiedzieć 149 słów w 14 sekund…taaa…teraz poszło do pamięci długotrwałej i wypchnęło z niej pewnie jakiś ważny chiński znak).
