To był długi dzień bo zaczął się jeszcze wczoraj, a skończy, jeżeli wszystko dobrze pójdzie, jutro.
Wyjaśnij.
Z racji tego, że firma chce przenieść mnie w inne miejsce z którym nic mnie nie wiąże pozostanie w tej firmie nie jest dla mnie już priorytetem. W tym semestrze pomimo kilku fajnych propozycji postanowiłem zostać w Jiawang przede wszystkim z powodu dzieciaków. A skoro główny powód znika to mogę sobie szukać innego miejsca. No i szukam. Odezwała się jedna firma z którą rozmawiałem już w lutym i wyjaśniłem Im co i jak, zrozumieli, a teraz Oni szukają, Ja szukam więc stwierdziłem ‘czemu nie’. To ‘czemu nie’ oznacza wizytę w chińskim szpitalu w związku z obowiązkiem wizowym. Także wczoraj uzbrojony w telefon i wydrukowaną kartę z zakresem badań (to akurat nie było problemem, wystarczyło podejść do drukarni za rogiem) poszedłem wczoraj do szpitala w Jiawang, gdzie po blisko godzinnych konsultacjach z osobą z firmy ustalono że mam przyjść jutro i to na czczo. No to przykulałem się o 630 i…w szpitalu recepcja dopiero od 8. Nie ma problemu, poczekałem, poszedłem do recepcji, nikt nic nie wie, zadzwoniłem więc do Johnsona (takie sobie ten Pan imię wybrał) On porozmawiał o co chodzi i okazało się że nie mogą mi zrobić kilku badań Konkretniej tych na choroby przenoszone drogą płciową.
– Co teraz?
– Jedź do Xuzhou.
Nie ma problemu i tak miałem dzisiaj jechać (o tym za chwilę).
– Jestem w Xuzhou, co teraz?
– Musisz pojechać na policję. Daj mi taksówkarza
Pan taksówkarz nie wiedział jak dojechać na posterunek policji. Zapytał się innego, który też nie wiedział, ale jeszcze inny powiedział Mu gdzie jechać. Także pojechaliśmy.
Dojechaliśmy, zapłaciłem i wszedłem na posterunek policji.
– Jestem na posterunku policji. Zaraz Ci kogoś podam.
– Witam, w czym mogę pomóc.
(zaniemówiłem i podaję telefon)
– Zapiszę Panu adres.
Z zapisanym adresem złapałem kolejną taksówkę i pojechałem do szpitala.
Bardzo uprzejmi ludzie pomogli mi znaleźć piętro, jedna Pani nawet się zawróciła gdy się do Niej uśmiechnąłem i zapytała czy może mi jakoś pomóc. Na dziewiątym piętrze usłyszałem że teraz badań mi już nie zrobią i mam przyjść jutro.
Pewnie znowu na czczo. W tym szpitalu na szczęście mówią po angielsku i jest napisane co robić, także po angielsku. Czyli jutro może nie będzie tragedii. Może.
A do Xuzhou jechałem dzisiaj bo chciałem kupić bilety na pociąg do Kaifeng. O tym mieście powinna pojawić się notka w poniedziałek, więc będę musiał napisać ją jeszcze dziś lub jutro.
Ta Pani to prawdziwa zmora i zarazem ratunek. Wykupuje bilety na dany pociąg, a potem je odsprzedaje z zyskiem.
I teraz tak…miałem zapisane w iPodzie którymi pociągami chcę jechać do i z Kaifeng. Niestety nie było biletów, więc zrezygnowany odszedłem od kasy…Olśniło mnie gdy wracałem ze szpitala, przecież mogę pokazać zakres godzin który mnie interesuje w konkretnym dniu! Tak też zrobiłem i kupiłem bilety. Problem jest taki że powrotny ma zameldować się w Xuzhou o 2128, a ostatni autobus do Jiawang odjeżdża o 2130, także jest dość prawdopodobne że czeka mnie noc w jednym z przydworcowych hoteli w Xuzhou.
Polecam dzisiejszy film z youtube’a o tym jak się w Chinach kupuje jedzenie na ulicy. Tyle tylko że polecam oglądać albo na laptopie/tablecie/komórce albo z przechyloną głową. Od biedy można też przechylić monitor, ale tego nie polecam. Właściwie to można też włączyć sobie obrót ekranu o 90 stopni.
Ach…link – http://youtu.be/Ws6fQg13ahI
Z klasą piątą pożegnałem się w naprawdę specyficznej sesji fotograficznej. Zapamiętam ją przede wszystkim jako klasę ze świetnymi dziewczynami (jedną muszę jeszcze dorwać do zdjęcia) z których jednej zrobiło mi się żal okropnie gdy nie poszła ćwiczyć na dwór bo nie czuła się najlepiej a dorwała Ją Tracy i zaczęła maglować. No i…który musi obciąć te włosy. I te rozmowy o NBA z chłopakami z ostatniej ławki, tego nie da się zapomnieć. Beat the Heat!
