Środa

Mam wrażenie że te środy są jakieś takie nijakie, za mało w nich czasu, za mało zajęć…Strasznie mi dokucza ten brak codziennych lekcji.

Pewnie nie powinienem narzekać bo od przyszłego tygodnia czwartki i piątki będą mnie masakrować, ale teraz tak czuję, że mam za dużo czasu i przecieka mi przez palce.

A w dodatku dzisiaj się dowiedziałem że najbliższych 6 dni będę mieć wolnych, co z jednej strony jest świetne, a z drugiej tragiczne bo nie mam najmniejszego pomysłu gdzie się ruszyć.

Oby skończyło się na kilkugodzinnych spacerach po Changchun a nie siedzeniu i oglądaniu Breaking Bad.

Ponarzekałbym jeszcze na to że dzisiaj siłownie myli i nie było dostępu do wolnych ciężarów, ale dzisiaj przypada 82 rocznica pewnego ważnego wydarzenia w historii Chin, więc na nim się skupię.

Chiński Kącik Historyczny

Incydent Mukdeński

18 września 1931 roku na górze Kawamoto Suemori w pobliżu japońskiej linii kolejowej w południowej Mandżurii, w okolicy Mukdenu (obecnie Shenyang) doszło do niewielkiej eksplozji. Była ona tak słaba że nie zniszczyła ani trakcji, ani torów, ani nie powstrzymała nadjeżdżającego pociągu, jednak japońska armia cesarska oskarżyła Chiny o atak po czym rozpoczęła inwazję zakończoną utworzeniem marionetkowego państwa Manczukuo. Podstęp ten ujrzał światło dzienne kilka lat później i doprowadził do dyplomatycznej izolacji Japonii oraz jej odejścia z Ligi Narodów w 1933 roku.

Historia

Od czasów zakończenia wojny rosyjsko japońskiej (1904-1905) rosło zainteresowanie Japońskie w Mandżurii. Traktat z Portsmouth zagwarantował Japonii dzierżawę kolei południowo mandżurskiej (od Changchun do Lushun), będącej częścią chińskiej kolei daleko wschodniej. Rząd japoński uznał że kontrola ta obejmowała także prawa nadane Rosji w 1896 przez traktat Li-Lobanov. Należały do nich całkowita i niepodzielna administracja nad strefą kolejową w południowej Mandżurii. W strefie tej umieszczono japońskich strażników kolejowych, którzy w rzeczywistości byli żołnierzami przeprowadzającymi manewry. Chińczycy skarżyli się na japońskie napady, jednak wszystkie skargi rządu chińskiego były ignorowane.

Spisek

Pułkownik armii Kwantung Seishiro Itagaki, oraz podpułkownik Kanji Ishiwara stworzyli plan inwazji na Mandżurię. Plan został zaakceptowany, ale miał zostać poprzedzony zaaranżowanym atakiem Chin.

Itagaki i Ishiwara zdecydowali że zamach zostanie przeprowadzony w pobliżu jeziora Liutiao. Teren ten nie miał oficjalnej nazwy i nie miał żadnego wojskowego znaczenia dla żadnej ze stron. Był jednak zaledwie osiemset metrów od chińskiego garnizony w Beidaying. Japończycy zamierzali wyciągnąć chińskich żołnierzy z garnizonu eksplozją a następnie oskarżyć ich o doprowadzenie do niej. Miało dać to niezbędny pretekst do przeprowadzenia inwazji.
By jeszcze bardziej uwiarygodnić sabotaż japońska prasa nazwała ten teren wąwóz Liutiao oraz most Liutiao, podczas gdy w rzeczywistości był to mały teren na płaskim terenie, miało to na celu dodać znaczenia temu miejscu.

Incydent

Porucznik Suemori Komoto z 29 oddziału piechoty umieścił materiały wybuchowe w pobliżu torów jednak zbyt daleko by dokonać jakichkolwiek realnych zniszczeń. Osiemnastego sierpnia, około godziny 22:20 doszło do wybuchu. Był on tak słaby że uszkodził zaledwie półtorej metra torów, po których kilka minut później przejechał pociąg z Changchun do Shenyang.

Inwazja

Dziewiętnastego sierpnia rano, dwa japońskie działa artyleryjskie rozpoczęło ostrzał chińskiego garnizonu w odpowiedzi na wydarzenia z dnia poprzedniego. Zniszczono mały oddział sił powietrznych, a żołnierze ukryli się w barakach gdy zostali zaatakowani przez Japończyków. Dane mówią o siedmiu tysiącach Chińczyków i pięciuset Japończykach. Wieczorem walki ustały. Japończycy zdobyli Mukden tracąc dwóch żołnierzy i zabijając około pięciuset CHińczyków.

Skutki

Chińska opinia publiczna krytykowała żołnierzy za brak oporu, chociaż tak brzmiał rozkaz wydany przez KMT. Samo KMT bardziej było skupione na walce z komunistami niż Japonią. Wielu uważało że ćwierć miliona Chińczyków znajdujących się w armii północno wschodniej mogło stawić opór armii Kwantung liczącej zaledwie jedenaście tysięcy ludzi. W dodatku arsenał w Mandżurii uznawany był za najnowocześniejszy w całych Chinach. Na wyposażeniu armii znajdowały się czołgi, około 60 samolotów, 4000 karabinów maszynowych i cztery bataliony artyleryjskie.

Armii Japońskiej udało się zdobyć Mandżurię z kilku powodów:
– miała liczną rezerwę która mogła zostać szybko przetransportowana z Korei
– większość armii Mandżurskiej stacjonowała na południe od Wielkiego Muru kilkaset kilometrów od miejsca wydarzeń
– armia Mandżurska była słabo wyszkolona, żołnierze mieli kiepskie morale, a ich lojalność można było kwestionować
– rząd Chiński zajęty był rozwiązywaniem licznych wewnętrznych problemów, takich jak nowy niepodległy rząd Guangzhou, walka z komunistyczną partią Chin, oraz powódź w dorzeczu Jangcy